ถ้าไม่ล้มก้อคงไม่รู้ว่าใครรัก
หากไม่เสียหลักก็คงไม่รู้ว่าใครแคร์
ไปต่อสิวะแล้วอย่ายอมแพ้
อย่าลืมว่าแม่มึงยังไม่สบาย
ชีวิตก็เหมือนทะเล ลมพัดลมเพคลื่นลมสงบ
แต่เมื่อวันใดที่ความฉิบหายมาบรรจบ
ถึงอยากจะ หลบจะหลีกไล่ก็ไม่ทัน
ที่ทำได้ก็เพียงแค่ฝ่าฟัน ใครจะว่าดันทุรังฉันไม่แคร์
ถ้าไม่ล้มก็คงไม่รู้ว่าใครรัก
หากไม่เสียหลักก็คงไม่รู้ว่าใครแคร์
เดินต่อสิวะจงอย่าไปยอมแพ้
อย่าลืมว่าแม่ มึงยังไม่สบาย
ไปต่อสิวะ อย่าไปหยอง ถึงใครจะมองจะเหยียดหยาม
แต่หากว่ามึงยังอยากเห็นฟ้าสีคราม
มึงก็เดินตามความฝันมึงต่อไป
แม้จะเจอคำดูถูกอย่าใส่ใจ จนกว่าจะถึงเส้นชัย
จะเหนื่อยแค่ไหนก็ยินดี
ไปต่อสิว่ะ อย่าไปท้อถึงมึงจะแพ้
อย่าไปแคร์ถึงใครจะหยาม
ถ้าหากว่ามึงยังอยากจะเห็นฟ้าสีคราม
มึงก้อเดินตามฝันมึงต่อไป
แม้ว่ามึงจะเหน็ดจะเหนื่อยแทบขาดใจ
จนกว่าถึงถึงเส้นชัย
ที่ทำได้ก็เพียงแค่ฝ่าฟัน ใครจะว่าดันทุรังฉันไม่แคร์
ถ้าไม่ล้มก็คงไม่รู้ว่าใครรัก
หากไม่เสียหลักก็คงไม่รู้ว่าใครแคร์
เดินต่อสิวะจงอย่าไปยอมแพ้
อย่าลืมว่าแม่ มึงยังไม่สบาย
ไปต่อสิวะ อย่าไปหยอง ถึงใครจะมองจะเหยียดหยาม
แต่หากว่ามึงยังอยากเห็นฟ้าสีคราม
มึงก็เดินตามความฝันมึงต่อไป
แม้จะเจอคำดูถูกอย่าใส่ใจ จนกว่าจะถึงเส้นชัย
ไปต่อสิวะ อย่าไปหยอง ถึงใครจะมองจะเหยียดหยาม
แต่หากว่ามึงยังอยากเห็นฟ้าสีคราม
มึงก็เดินตามความฝันมึงต่อไป
แม้จะเจอคำดูถูกอย่าใส่ใจ จนกว่าจะถึงเส้นชัย
จะเหนื่อยแค่ไหนก็ยินดี